لیلا حیدری نسب؛ مهدی خوریانیان؛ زهرا طبیبی
دوره 4، شماره 14 ، فروردین 1393، ، صفحه 143-168
چکیده
چکیده این پژوهش با هدف تعیین اثربخشی رواندرمانی پویشی کوتاه مدتِ فشرده بر کاهش نشانهها و سبکهای دفاعی در مبتلایان به افسردگی انجام شد. پژوهش حاضر، کاربردی و از نوع شبه آزمایشی که در آن از پیش-پسآزمون با گروه کنترل استفاده شده، میباشد. جامعه آماری پژوهش شامل کلیه دانشجویانِ سال 90-91 مبتلا به افسردگی، در دانشگاه فردوسی مشهد ...
بیشتر
چکیده این پژوهش با هدف تعیین اثربخشی رواندرمانی پویشی کوتاه مدتِ فشرده بر کاهش نشانهها و سبکهای دفاعی در مبتلایان به افسردگی انجام شد. پژوهش حاضر، کاربردی و از نوع شبه آزمایشی که در آن از پیش-پسآزمون با گروه کنترل استفاده شده، میباشد. جامعه آماری پژوهش شامل کلیه دانشجویانِ سال 90-91 مبتلا به افسردگی، در دانشگاه فردوسی مشهد بودند که 16 نفر از آنها به شیوه نمونهگیری داوطلبانه مبتنی بر هدف انتخاب شدند و بر مبنای گمارش تصادفی در دو گروه آزمایش و کنترل قرار گرفتند. دادهها به کمک پرسشنامههای جمعیتشناختی، افسردگی بک و سبکهای دفاعی در مورد هر دو گروهِ آزمایش و کنترل جمع آوری شد. گروه آزمایش بنا به هدف طرح، بستهی رواندرمانی روانپویشی کوتاهمدت فشرده را در 20 جلسه دریافت کردند، در حالیکه در مورد گروه کنترل مداخلهای صورت نگرفت. بعد از پایان دورهی رواندرمانی، مجدداً پرسشنامههای مذکور در مرحله پسآزمون اجرا شدند. دادهها با استفاده از نرم افزار SPSS و آزمون ANCOVA مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند. یافتههای پژوهش نشان داد که رواندرمانی پویشی کوتاهمدتِ فشرده باعث کاهش نشانههای افسردگی (001/0p<)، سبکهای دفاعی رشد نایافته (17/0p<) و روانرنجور (001/0p<) و همینطور منجر به افزایش سبک دفاعی رشد یافته (001/0p<) در گروه آزمایش شده است. تأیید فرضیههای تحقیق مبین این است که رواندرمانی پویشی کوتاهمدتِ فشرده منجر به بهبود خلق و بکارگیری سبکدفاعی کارآمدِ رشدیافته و نیز کاهش استفاده از سبکهای دفاعی سازشنایافته رشد نایافته و روانرنجور گردیده است.